Dinsdag 9 mei verlieten we Sedona en gingen we opweg naar de Grand Canyon. Drie dagen eerder waren we Flagstaff gepasseerd opweg naar Sedona, op dat moment was het 30 graden celcius in Flagstaff en zagen we een warme omgeving met prachtige groene bossen. Nu op dezelfde plek is het -2 graden celcius en is er ongeveer 15 centimeter sneeuw in 1 nacht gevallen. Een bizare wending en een mega tempratuur drop, wat helemaal in het nieuws kwam. Wij konden het niet laten om een omweg te nemen en te spelen in de sneeuw op de berg. Ik heb Johan bekogeld met een sneeuwbal, hihi! Echt gaaf die verse poedersneeuw. Alleen deze kou hadden we nog niet eerder gehad tijdens onze vakantie. Bij de Grand Canyon aangekomen zijn we die middag even snel Grand Canyon nationale park in gegaan voor wat uitkijkpunten waaronder Matherpoint. Helaas was het weer zo slecht dat we niet veel konden zien door de lage bewolking.

Woensdag 10 mei hadden we een helicopter vlucht boven de Grand Canyon geboekt. We hadden al een slecht voorgevoel vanwege het weer van de dag ervoor en de weersvoorspellingen. Toen we aankwam bij het vliegveld werd ons medegedeeld dat alle vluchten waren uitgesteld vanwege het weer. Al snel werd duidelijk dat er die dag helemaal niet meer gevlogen zou worden. Een grote domper, we hadden hier echt naar uitgekeken. Gelukkig waren de wolken wel verdwenen uit de Canyon zelf en hadden we redelijk goed zicht bij de diverse uitzichtspunten. We hebben Mather viewpoint, Duck Rock View, Grand Viewpoint en Dessert Viewpoint gezien. Bij Dessert viewpoint was er een wachttoren waar je in kon, om een hoger uitzicht over de Grand Canyon te hebben. Er stond een gedenksteen bij het uitkijkpunt ter herindering aan 2 vliegtuig rampen die er hebben plaats gevonden, dat besef was wel even appart. Daarna reden we verder en maakte we een stop voor een wandeling naar de Horseshoe Bend vlakbij Page. De Horseshoe Bend is gigantische bocht en gevormd in miljoenen jaren door uitslijting van oude lagen zandsteen. Rondom en binnenin de bocht bevinden zich rotswanden die meer dan 300 meter boven de rivier uitsteken. Vanaf Horseshoe Bend Overlook, gelegen op de rand van de rotswand, heb je een spektaculaire uitzicht op de Colorado river. De combinatie van het blauwgroene water, de lichtbruine rotswanden en de groene bomen langs de rivier was schitterend. Aan het einde van de dag kwamen we aan in Page.

Donderdag 11 mei hebben we de Upper Antelope Canyon in Page bezocht. Deze slot canyon ligt in een droog gebied en is gevormd door een incidentele heftige overstromingen (flash floods). Tijdens dit natuurgeweld schuurt het water met steen en ander puin door de zachtere rotslagen heen, waardoor de smalle kloven ontstaan. De ingang is een smalle opening die je niet het idee geeft dat er iets bijzonders te zien zal zijn. Dat verandert direct nadat je naar binnen loopt, je bevindt je dan in een magische wereld tussen glooiende zandstenen wanden, die prachtige kleuren krijgen in het gefilterde zonlicht wat door gaten in het plafond binnen komt. Je kan hier echt gave foto’s maken. Na de Tour door Antelope Canyon gingen we picknicken bij Lake Powell. Veel mensen houden hier vakantie met bootjes. We verlieten Page en vervolgde onze weg naar Zion National Park, onderweg hebben we de Scenic Drive gereden en hier en daar wat foto’s gemaakt.

Vrijdag 12 mei hebben we in Zion National Park een paar prachtige wandelingen gemaakt. Zo hebben de Lower Emerald pools gezien, de grotto trail en de weeping rock trail gelopen. Zion National park is een prachtig park in het zuidwesten van de staat Utah. Jaarlijks komen hier ongeveer 3 miljoen bezoekers, het is daarmee het drukst bezochte park van Utah. Nadat we Zion hadden gezien reden we naar Bryce. We hadden nog wat tijd over bij aankomst in Bryce en besloten een ATV Racer te huren. We reden met een gids naar de noordkant van Bryce Canyon, waar we een mooi uitzicht haddden. Hij vertelde over het ontstaan van Bryce Canyon en hoe deze omging blijft veranderen door erosie. De rode rotsen slijten sneller dan de andere rotsen en worden langzaam gruis. Daarna kwamen we een groep Antilope tegen. De gids vertelde over hoe je een vrouwtje en een mannetje van elkaar kan onderscheiden, een mannetje heeft namelijk zwarte vegen op zijn gezicht. De gids verteld dat een pas geboren Antilope al een snelheid van 20 miles per uur kan halen en wanneer ze volwassen zijn wel 60 miles per uur (96 km/h). Daarna reden we door een open Ranch waar allemaal stieren liepen die worden gebruikt voor de Rodeo. De gids vertelde dat we niet bang hoefde te zijn want deze stieren zijn echt watjes op dit moment. Echter wanneer er een Rodeo wordt gehouden en er een cowboy plaatsneemt op de rug van het dier dan zijn deze stieren wel wild en gevaarlijk. Bijna aan het einde mochten we nog even spelen met de racer in het gebied en kon Johan even laten zien hoe stoer hij op z’n ding is. De gids kon wel lachen om Johan zijn jonge en speelse geest en zei dat hij dit in zijn leven moet vasthouden.

Zaterdag 13 mei zijn we Bryce Canyon National Park zelf ingegaan. Bryce Canyon is niet groot en rustiger in vergelijking met Zion. Bryce Canyon bestaan uit zestig verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen. Bryce Canyon is beroemd om zijn unieke geologische rotsformaties. Bijzonder hoe door de samenwerkende krachten van vriezen en dooien de kalk- en zandsteenformaties langzaam worden geërodeerd en op die manier de zogenaamde Hoodoos (rotspartijen) ontstaan. Een ander naam voor Bryce Canyon is “The Hoodoo”. We hebben alle uitzichtpunten in het park kunnen zien. Aan het einde van de middag zijn we doorgereden naar Capital Reef.

Zondag 14 mei zijn we naar de Goosnecks in Capital Reef gegaan, dit is een korte trail vanwaar je een mooi uitzicht hebt over een Canyon en je ziet hoe het water in de Canyon bochten slijt. Daarna reden we door naar Fruita Historic District wat aan de Fremont Rivier ligt. Bij Fruita rij je van een dor gebied ineens in een groene omgevingen met fruitbomen in. Het Gifford House is een museum met expositie over het leven van boeren in het begin van de 20e eeuw. In het winkeltje zijn taartjes en andere producten te koop die zijn gemaakt van het fruit uit de fruitbomen. Nadat we het Fruita District uitreden werd het meteen weer dor en reden we verder naar de Hickmanbridge trail.

De Hickmanbridge trail was een pittige klim doordat het pad stijl omhoog bleef lopen. Het uitzicht tijdens de wandeling was wel mooi doordat je steeds hoger kwam. Het pad leide naar de Hickman Bridge, een natuurlijke stenen brug met een overspanning van ruim 40 meter en een hoogte van bijna 40 meter. Je loopt onder de brug door, en komt uit bij een plek vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op de Fremont River Valley. Die middag hebben we nog op een aantal plekken in Capital Reef gelopen en foto’s gemaakt voordat we naar Moab reden.

Maandag 15 mei gingen we in Moab de Courthouseloop mountainbiken. We werden eerst weggebracht met de auto naar de startplaats van de trail en daar kregen we onze fietsen. De trail bestond vooral uit singletracks en daarnaast wat normale tracks. Johan was helemaal happy en ik moest het eerst nog maar even zien aangezien het niet bepaald plat is zoals in Nederland en ik weinig skills heb op het gebied van mountainbiken. Ik was tijdens de rit best verrast over mijn eigen techniek want de tracks waren best technisch. Van Johan mocht ik trots zijn op mezelf omdat ik goed over het parcours croste met de rotsen, randjes en het upp en downhill rijden (ik ben maar één keer gevallen). Door het mountainbiken verkende we de omgeving en hadden we een mooi uitzicht op het Courthouse van Arches National Park. Na het mountainbiken gingen we ’s middags Arches National Park in. Best gek als je beseft dat Arches is ontstaan door het wegslijten van een aardlaag, wat wel 300 miljoen jaar geduurd heeft maar toch. Tijdens een wandeling en rit door Arches zie je bijzondere rotsformaties zoals bogen (Arches), Windows in rotsen en lange maar heel dun uitgesleten rotsmuren. Door deze rotsmuren besef je dat er echt een grote laag is weggevaagd in de afgelopen 300 miljoen jaar.

Dinsdag 16 mei gingen we raften op de Colorado River. Johan was bij de start super enthousiast en ik had al mijn hele vakantie grote bedenkingen over deze activiteit. Ondanks mijn angst ben ik het toch aangaan en vond het raften super tof en het viel allemaal wel mee hoe eng het is. Vanaf het water had je een mooi uitzicht op de rotsformaties langs de Colorado River. Wanneer het water niet zo bumpy en ruig was vertelde de gids over de omgeving. De volgende keer durf ik het en zal ik het raften zeker niet overslaan.

Het bevalt ons nog steeds in Amerika en we voeren leuke gesprekjes met lokale mensen en andere vakantiegangers die vanuit de hele wereld komen. Leuk om te vermelden is dat Amerikanen ons vaak complimenteren over onze engelse taal, leuk om te horen dat ze het kunnen waarderen. Leuk dat je ons nog steeds volgt en tot de volgende keer!